این مطلب مروری بر تعریف رسالت کمپ جنوب از نگاه میترا فردوسی در نخستین آورده‌گاه زنان است. او به‌عنوان یکی از بنیانگذاران کمپ جنوب در این رویداد، حاضر شده و صحبت کرد.
او از تجربه‌های ده‌ساله خود در اکوسیستم نوآوری کشور گفت و توضیح داد که چگونه راه‌اندازی کمپ جنوب از احساس مسئولیت اجتماعی خود و همسرش رضا جمیلی، آغاز شد؛ نهادی پایدار برای آموزش، اجتماع‌سازی و نوآوری. شبکه‌سازی و ضرورت بازاندیشی در شیوه‌های آموزش و توانمندسازی زنان و جوانان کشور از مهم‌ترین مباحثی بودند که میترا فردوسی به آنها پرداخت.
علت شکل‌گیری کمپ جنوب از زبان میترا فردوسی
به‌گفته میترا فردوسی در نخستین آورده‌گاه زنان، تجربه حضور در رویدادهای مختلف طی سال‌های گذشته نشان داد که تأثیرگذاری چنین برنامه‌هایی معمولاً موقت و محدود است. بسیاری از فعالان نوآوری تنها یک روز در یک شهر حاضر می‌شدند و فردای آن روز بازمی‌گشتند، بدون اینکه تغییری پایدار در آن منطقه ایجاد شود.
همین مسئله جرقه‌ای شد برای ایجاد نهادی متفاوت که فراتر از برگزاری یک رویداد، بتواند بستری برای تغییرات عمیق‌تر و بلندمدت فراهم کند.
کمپ جنوب با این نگاه متولد شد: یک فضای سوم میان شبکه نوآوری تهران و ظرفیت‌های بومی جنوب کشور، جایی برای تمرین آینده و بازسازی مهارت‌ها.
چرا جنوب؟
جدای از اینکه خاستگاه میترا فردوسی و رضا جمیلی، بنیانگذاران کمپ جنوب، هردو از جنوب کشور بوده؛ از نگاه آنها جنوب ایران بستری پرپتانسیل برای رشد خود و به‌مراتب رشد ایران است.
همچنین بخوانید: «کمپ جنوب چه کمکی به کسب‌وکار شما می‌کند؟»
آموزش مشارکتی؛ تغییری در الگوهای رایج
یکی از محورهای اصلی صحبت‌های میترا فردوسی، نقد ساختار سنتی آموزش در ایران بود. او توضیح داد که اغلب آموزش‌ها توسط افراد متخصصی ارائه می‌شود که بر قله هرم دانش ایستاده‌اند، در حالی که مخاطبان نقش «آموزش‌پذیرهای منفعل» دارند.
در کمپ جنوب تلاش شده تا این الگو تغییر کند و آموزش‌ها مشارکتی، فشرده، هدایتگر و مسیرساز باشند.
پیشنهاد می‌شود مطالب صفحه‌ی «مهارت‌های آینده» را مطالعه کنید.
افراد بر اساس نیازهای واقعی خود وارد فرآیند یادگیری می‌شوند و حتی می‌توانند خود به نقش آموزشگر برای دیگران تبدیل شوند. چنین مدلی:
- دانش را کاربردی‌تر می‌کند.
- اعتمادبه‌نفس یادگیرندگان را نیز افزایش می‌دهد.
پیشنهاد می‌شود برای اطلاعات بیشتر «گزارش آورده‌گاه شیراز» را مطالعه کنید.
اجتماع‌سازی به‌عنوان موتور پایدار تغییر
به‌باور میترا فردوسی، هیچ آموزش پایداری بدون اجتماع‌سازی معنا ندارد. یکی از دستاوردهای اصلی کمپ جنوب، ایجاد شبکه‌ای از زنان و مردان نوآور است که فراتر از جلسات رسمی، به یکدیگر هم‌افزایی می‌دهند.
در «آورده‌گاه زنان» نیز همین رویکرد دنبال شد؛ بیش از ۳۰۰ نفر از ۲۵ شهر به‌صورت آنلاین و حضوری ثبت‌نام کردند و نمایندگانی از نقاط مختلف کشور، از فارس تا زاهدان و از مازندران تا خراسان، در جمع حاضر بودند.
این تنوع جغرافیایی نشان می‌دهد که قدرت شبکه‌سازی مدنظر کمپ جنوب فراتر از مرزهای محلی است و الگویی ملی ارائه می‌دهد.
عبور از چالش‌های کامیونیتی‌های پیشین
میترا فردوسی در نخستین آورده‌گاه زنان به تجربه کامیونیتی‌های ده سال گذشته اشاره کرد؛ جوامعی که شکل گرفتند اما بسیاری از آنها با پدیده‌ای به نام «سبز مرگی» از بین رفتند.
او تأکید کرد که کمپ جنوب با تمرکز بر نیازهای واقعی صاحبان کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، به دنبال ساختن یک کامیونیتی پایدار از زنان نوآور است؛ جامعه‌ای که به جای تکرار اشتباهات گذشته، بتواند اعتمادسازی کند و مسیر رشد را هموار سازد.
یکی از سه ضلع اصلی کمپ جنوب: میانداری نوآوری ستون و بنیان کمپ جنوب
کمپ جنوب سه ضلع اصلی دارد: اجتماع‌سازی، آموزش، نوآوری و میانداری نوآوری. درحقیقت یکی از ابتکارات کمپ جنوب، که میترا فردوسی در نخستین آورده‌گاه زنان بر آن تأکید کرد، توجه به مفهوم میانداری نوآوری است.
در این راستا دکتر احمد امینیان، استاد میانداری دانشگاه بروکسل، کنار کمپ جنوب قرار گرفته و در طراحی دوره‌های میانداری همکاری می‌کند. هدف دوره‌ها:
- کاهش تنش‌های درون اکوسیستم
- تقویت خلاقیت جمعی
به‌زعم میترا فردوسی، جامعه نوآوری ایران برای عبور از چالش‌هایش بیش از هر چیز به چنین رویکردی نیاز دارد؛ رویکردی که به جای تمرکز بر دستور دادن، بر گفت‌وگو، تعامل و حل‌وفصل اختلافات تأکید دارد.
نگاه متفاوت نسل جدید زنان نوآور ایرانی به‌دیده میترا فردوسی
یکی از نکات مهم در سخنرانی فردوسی، اشاره به تفاوت نسل‌ها در کارآفرینی بود. او توضیح داد که نسل اول زنان کارآفرین نوآور هنوز تا حدی در چارچوب‌های مردسالارانه گرفتار بودند و ناخواسته به بازتولید همان محدودیت‌ها کمک می‌کردند. اما نسل جدید زنان نوآور با ذهنی باز و رویکردی مبتنی بر اعتماد و همکاری وارد میدان شده‌اند.
نمونه‌های جالبی در فرآیند نخستین دوره آورده‌گاه زنان نیز پیش آمد: زنانی که خود توانایی شرکت نداشتند اما رقبای خود را به «آورده‌گاه زنان» معرفی کرده‌اند، زیرا باور دارند که رشد جمعی به نفع همه است. این تغییر نگرش می‌تواند نقطه عطفی در شکل‌گیری شبکه‌های پایدار زنان کارآفرین کشور باشد.
حمایت‌ها و چالش‌های پیش رو از نگاه میترا فردوسی
میترا فردوسی در نخستین آورده‌گاه زنان از نقش حامیان مختلف کمپ جنوب یاد کرد:
- همراهی شرکت‌هایی مانند تپ‌سی، اسنپ و دیجی‌کالا.
- حضور منتورهایی از آمازون.
- همکاری نهادهای آموزشی خصوصی چون دانشگاه حافظ شیراز.
- معاونت زنان ریاست جمهوری نیز با فراهم کردن دسترسی به شبکه بزرگ زنان کارآفرین کشور، بخش بزرگی از موفقیت‌های این حرکت را ممکن کرد.
با این حال، او تأکید کرد که این تازه آغاز راه است. فاز نخست «آورده‌گاه زنان» شروع شده، اما توان و ظرفیت انسانی همچنان کمتر از حجم کارهای موردنیاز است. آینده این حرکت، بیش از هر چیز به مشارکت فعال زنان نوآور و کارآفرین بستگی دارد.
سخن آخر
سخنان میترا فردوسی نشان داد که «کمپ جنوب» و «آورده‌گاه زنان» تنها یک رویداد نیستند؛ بلکه تلاشی برای:
- بازآفرینی الگوهای یادگیری
- شبکه‌سازی
- آموزش مشارکتی
- اجتماع‌سازی
- اعتماد متقابل زنان نوآور
- میانداری
تمام این موارد تصویری روشن از مسیری ارائه می‌دهند که می‌تواند آینده اکوسیستم نوآوری ایران را دگرگون کند.
او با نگاهی امیدوارانه تأکید کرد:
«اگر زنان در قالب یک شبکه بزرگ نوآور برای حل مسائل کنار هم قرار گیرند، آینده ایران قطعاً بازآفرینی خواهد شد.»
آورده‌گاه زنان سلسله رویدادهایی است که با هدف تعامل، انتقال تجربه، الهام‌بخشی و یادگیری زنان فعال اکوسیستم کسب‌وکار کشورمان، مسیر خود را آغاز کرده. برای اطلاع از رویدادهای بعدی، کمپ جنوب را در شبکه‌های اجتماعی (اینستاگرام، لینکدین و تلگرام) دنبال کنید.
